A noite em dois pedaços
Προσπαθούσα σ’όλα να’μαι εγώ εντάξει και να βάλω τη ζωή μου σε μια τάξη αντικείμενα δικά σου κι ό,τι άφησες εδώ σε μια κούτα ξεχασμένα από καιρό Είχες φύγει δε με πείραξε θυμάμαι σου’χα πει δε σου αξίζω εγώ λυπάμαι μα εχθές αργά το βράδυ δίχως να το φανταστώ σε συνάντησα στο δρόμο κι έμεινα να σε κοιτώ τον κρατούσες απ’το χέρι του γελούσες τρυφερά και σταμάτησε ο χρόνος ξαφνικά Έσπασε η νύχτα δυο κομμάτια κι έκλεισα σφιχτά τα δυο μου μάτια είπα δεν μπορεί όταν τ’ανοίξω αυτή η εικόνα θα χαθεί Πίστευα σε είχα ξεπεράσει πρώτος πως εγώ σ’είχα ξεχάσει πόσο λάθος έκανα εσύ ήσουν η δυνατή Είχα πείσει για καλά τον εαυτό μου ότι ήταν τελικά για το καλό μου κάθε μέρα που περνούσε σε τραβούσε μακριά κι εγώ έπεφτα στο ψέμα πιο βαθιά Είχες γίνει μία ξένη εσύ για μένα δε μιλούσα για εσένα σε κανένα μα εχθές αργά το βράδυ δίχως να το φανταστώ σε συνάντησα στο δρόμο κι έμεινα να σε κοιτώ τον κρατούσες απ’το χέρι του γελούσες τρυφερά και σταμάτησε ο χρόνος ξαφνικά		Tentei de tudo para eu estar bem e levo a minha vida em uma viagem coisas suas e o que deixastes aqui com uma cixa esquecida pelo tempo Tinha ido e não incomoda lembrar mas ontem pela tarde da noite sem que eu imaginasse te encontrei no caminho a me olhar seguravas a mão e rias com afeição e parou meu coração de bater Quebrou-se a noite em dois pedaços e fechei os dois olhos abertos não podia abrir quando abrir essa imagem iria perder Acreditei que tivesse passado antes que eu esquecesse quantos erros feitos e você era forte Tinha agora mais me convencido e o que finalmente para meu bem cada dia que passava te puxava para longe e eu cai na mais profunda mentira Tinha sido uma estranha para mim não falava de você a ninguém mas ontem pela tarde da noite sem que eu imaginasse te encontrei pelo caminho e fiquei a olhar seguravas as mãos e falavas docemente e parou o meu coração de bater
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 28.10.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info