The game of dogs
Χιλιάδες μάτια που κοιτούν
πάνω απ’ την πόλη
το ίδιο όνειρο κυνηγάνε όλοι
της ιστορίας τους δεν είμαι γόνος
κι απ’ ότι φαίνεται δεν είμαι μόνος
Στο παιχνίδι τους αυτό δε θα παίξω
θ’ αντέξω, θα μείνω απ’ έξω
Στο κυνήγι τους αυτό δε θα παίξω
κι αν πέσω θα σηκωθώ μα δε θα τρέξω
Δε θα τρέξω
δε θα παίξω
Κι αν πέσω
θα σηκωθώ
μα δε θα τρέξω
Θα `θελα να `ξερα που πάνε
και γιατί τόσο γρήγορα ξεχνάνε
πόσο γρήγορα ξεχνάνε...
Δεν ήμουνα ποτέ παιδί των σκύλων
Δε θα με κάνουνε φίλο των φίλων
Δε θα κατέβω στην επόμενη στάση
κι ας με σπρώχνουν ανυποψίαστοι κομπάρσοι
Είμαι από ‘δω και εδώ θα μείνω
να με κουνήσουν από ‘δω δεν τους αφήνω
Θα `θελα να `ξερα που πάνε
και γιατί τόσο γρήγορα ξεχνάνε
Δε θα τρέξω
θα μείνω απ’ έξω
Κι αν πέσω
θα σηκωθώ
μα δε θα τρέξω
A thousand eyes starring
over the city
everybody chasing the same dreams
i'm not a descendant of their history
and as it seems, i'm not alone
I won't play in this game of theirs
i'll stand it, i'll stay on the outside
I won't play in this hunt of theirs
and if i fall I'll get up, but I won't run
I won't run
i won't play
if i fall
i'll get up
but i won't run
I wish i knew where they go
and why they forget so fast
how fast they forget...
I've never been a child of dogs
They won't turn me into a friend of friends
I won't get off to the next stop
even if i'm pushed by unsuspecting extras
I come from here and here I'll stay
i'm not letting them to move me away from here
I wish i knew where they go
and why they forget so fast
I won't run
i'll stay on the outside
And if i fall
i'll get up
but i won't run
Piper87 © 28.10.2011