The garden
Φέρνει η νύχτα το πρωί κι ο ήλιος πάει να φανεί ήμουν μικρός και ξέχασα γλυκό πουλί μου σε έχασα Kλείνει τα δίχτυα του το φως κι όποιος κοιμάται μοναχός κάνει πως δεν τον νοιάζει μ’ όνειρο η μέρα μοιάζει. Tα φτερά μου ανοίγω στον αέρα ότι απομένει απ’ τη ζωή είναι μια μέρα είν’ ένας κήπος με λουλούδια και με φίδια δυό χελιδόνια που γυρνάν ξανά στα ίδια Bλέπω τις μέρες να περνούν και μες στα μάτια με κοιτούν σπίθες παλιές που ξέχασα γλυκό πουλί μου σε έχασα Kλείνει τα δίχτυα του το φως κι όποιος κοιμάται μοναχός κάνει πως δεν τον νοιάζει μ’ όνειρο η μέρα μοιάζει. Tα φτερά μου ανοίγω στον αέρα ότι απομένει απ’ τη ζωή είναι μια μέρα είν’ ένας κήπος με λουλούδια και με φίδια δυό χελιδόνια που γυρνάν ξανά στα ίδια		The night is bringing up the morning and the sun is about to show itself I was little and I forgot my sweet little bird I lost you The light closes its nets and whoever is sleeping alone acts as if it does not matter The day resembles a dream I open my wings on the wind All that is left of life is one day is a garden with flowers and snakes two swallows coming back to the same place I watch the days pass by and looking me in the eye are old sparks I had forgotten my sweet little bird I lost you The light closes its nets and whoever is sleeping alone acts as if it does not matter The day resembles a dream I open my wings on the wind All that is left of life is one day is a garden with flowers and snakes two swallows coming back to the same place
Geeske © 13.01.2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info