Chão
Είδα σκοτάδι τι θα πει σ’ ένα ισόγειο κελί φυλακισμένη.
Είδα να χάνεται το φως κι ολόκληρός μου ο εαυτός να καταρρέει
Ήθελα πάντα από παιδί αυτή την ψεύτικη ζωή να την αλλάξω,
σ’ ένα ισόγειο κρυφά έψαχνα μέσα μου φτερά για να πετάξω.
Έλα πάρε με εσύ, στο φως για μια στιγμή τα χέρια μου ν’ απλώσω.
Απ’ τη γη στον ουρανό, ταξίδι στο Θεό να πάμε κι άλλο τόσο.
Έλα πάρε με γιατί τα χρόνια μου στη γη τα έζησα λαθραία
σ’ ένα ισόγειο σκοτεινό, εγώ με το κενό και άσχετους παρέα.
Βάλανε πάλι τις φωνές από δυο πόρτες διπλανές, ήρθαν στα χέρια.
Κι ύστερα πάλι η σιωπή έγιν’ εχθρός και απειλή, βγάζει μαχαίρια.
Έλα πάρε με εσύ, στο φως για μια στιγμή τα χέρια μου ν’ απλώσω.
Απ’ τη γη στον ουρανό, ταξίδι στο Θεό να πάμε κι άλλο τόσο.
Έλα πάρε με γιατί τα χρόνια μου στη γη τα έζησα λαθραία
σ’ ένα ισόγειο σκοτεινό, εγώ με το κενό και άσχετους παρέα.
Eu vi a escuridão que você vai dizer no chão de uma cela na prisão
Eu vi s luz se perder e tudo isso a destruir
Eu queria sempre essa criança que na mentirosa vida muda
Em uma prisão
Em um chão se escondem asas dentro de mim e vôo
Venha e tome na luz de um momento nas minhas mãos alargadas...
Pela terra até o céu, vamos a uma viagem a Deus
Venha e me tome porque meu tempo na terra vivi na ilegalidade
em um chão escuro, eu no vazio me relaciono
Colocaram vozes nas duas portas ao lado vieram mãos
E novamente o silêncio se tornou inimigo, toma a faca
Venha e tome na luz de um momento nas minhas mãos alargadas...
Pela terra até o céu, viagem a Deus
Venha e me tome porque meu tempo na terra vivi na ilegalidade
em um chão escuro, eu no vazio me relaciono (x2)
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 30.10.2011