Primo autunno
Ένα παράπονο και ένα δάκρυ
πρώτο φθινόπωρο πρώτη βροχή
απόψε η σκέψη μου δε βρίσκει άκρη
απόψε λύγισε η αντοχή
Ένα σκοτείνιασμα που με βαραίνει
πικρή ανάμνηση σαν μαχαιριά
πρώτο φθινόπωρο που με πεθαίνει
πρώτο φθινόπωρο χωρίς χαρά
Ό,τι φαντάστηκα ήταν απάτη
κι αν κάτι έλπιζα έχει χαθεί
τέτοιο φθινόπωρο χωρίς αγάπη
τέτοιο φθινόπωρο μην ξαναρθεί
Un lamento e una lacrima
primo autunno prima pioggia
questa sera il pensiero vaga senza limite
questa sera la resistenza ha ceduto
Un buio che mi pesa
ricordi amari come pugnalate
primo autunno che mi fa morire
primo autunno senza gioia
Quello che avevo immaginato era un inganno
e se avevo sperato qualcosa e' svanito
un tale autunno senza amore
un tale autunno non venga piu'
roberto patritti, roberto patritti © 14.01.2006