The line got disconnected
Κουλουριασμένη στο χαλί
με την ψυχή μου σαν γυαλί κομματιασμένο
να σου φωνάζω σαν τρελή
πως μια ζωή αν χρειαστεί θα περιμένω
Λίγο πριν πέσω στο κενό
κι απόψε σου τηλεφωνώ
μα πριν προλάβω να σου πω
ότι δε θέλω πια να ζω
κόπηκε η γραμμή κι έμεινα εκεί
να ψιθυρίζω πως ακόμα σε λατρεύω
κόπηκε η γραμμή κι έμεινα εκεί
ένα τηλέφωνο βουβό να ικετεύω
Παραδομένη στο γιατί
κι απ’ τη δική σου τη ζωή εξορισμένη
ντρέπομαι που έφτασα εδώ
να σου ζητάω να σε δω απελπισμένη
Λίγο πριν πέσω στο κενό
κι απόψε σου τηλεφωνώ....
Coiled on the carpet,
With my soul like a glass broken to pieces
Shouting to you like crazy
That if it’s necessary I will be waiting an entire life.
Shortly before I fall into the void
I call you tonight as well
But before I have the time to tell you
That I don’t want to live anymore
The line got disconnected and I remained there
To whisper that I still adore you
The line got disconnected and I remained there
Imploring a voiceless phone.
Surrendered to the „why”
And banished from your life
I’m ashamed that I went this far,
Desperate to beg you to see you.
Shortly before I fall into the void
I call you tonight as well...
angelxirina © 06.11.2011