Ագրիջենտո
Φεύγει η αγάπη κρύβεται στα χιόνια
φεύγει για να γλιτώσει απ’ τις φωτιές
αυτές που τηνε κυνηγάνε χρόνια
δικές μας είναι ξένες ή παλιές
Και μας αφήνουν μόνους
σ’ ερειπωμένους δρόμους
στης πυρκαγιάς το μένος ναυαγούς
Του κόσμου τόσα χρόνια το γινάτι
κλείνει κι ανοίγει πιο βαθιές πληγές
στο Agrigento μού ’βγαλαν το μάτι
στις Συρακούσες κλέβουνε καρδιές
Και μας αφήνουν μόνους
σ’ ερειπωμένους δρόμους
στης πυρκαγιάς το μένος ναυαγούς
Սերս փախչում, թաքնվում է ձյուներում,
Որ չհատնի ողջակիզող ամենակուլ բոցերում...
Ու տարիներ երկար ու ձիգ, հալածվելով նրանցից,
Սերս հանգավ, ու չիմացա՝ օտա՞ր, թե՞ հին,
ի՞մ, թե՞ այլոց կրակից...
Մնացինք մենակ, դատարկ ու լքված,
հրդեհում այրված,
Եվ հանկարծահաս հրդեհից փախած,
Ավերակ դարձած
հին փողոցներում...
Տարիներ՝ տրված մարդկանց ուղեծրին,
Խոր վերքերս հին սպիացան... բացվին...
Ագրիջենտոյում ինձ բիրտ մերժեցին,
Սիրակուզայում սիրտս փախցրին...
Ագրիջենտոյում ինձ բիրտ մերժեցին,
Սիրակուզայում սիրտս փախցրին...
Մնացինք մենակ, դատարկ ու լքված,
հրդեհում այրված,
Եվ հանկարծահաս հրդեհից փախած,
Ավերակ դարձած
հին փողոցներում...
Vazgen Ghazaryan, Vazgen Ghazaryan © 07.01.2012