Էլ չեմ սիրի ոչ մեկին
Το μερτικό μου απ’ τη χαρά
μου το `χουν πάρει άλλοι
γιατί είχα χέρια καθαρά
και μια καρδιά μεγάλη
Θεέ μου τη δεύτερη φορά
που θα `ρθω για να ζήσω
όσο η καρδιά κι αν λαχταρά
δε θα ξαν’ αγαπήσω
Σαν θαλασσόδαρτο σκαρί
σαν βράχος ρημαγμένος
ήρθα σαν ξένος στη ζωή
και ξαναφεύγω ξένος
Θεέ μου τη δεύτερη φορά
που θα `ρθω για να ζήσω
όσο η καρδιά κι αν λαχταρά
δε θα ξαν’ αγαπήσω
Ուրախության իմ բաժինը
Օտար մարդիկ խլեցին,
Երբ ես ունեի մաքուր ձեռքեր,
Եվ սիրտս էր մեծ ու անգին։
Ու թե կրկին կյանքի կոչես,
Աստվա՛ծ, երկրի երեսին,
Որքան էլ որ սիրտս ձգտի,
Էլ չեմ սիրի ոչ մեկին։
Աշխարհ եկա օտարական՝
Ծովաբեկված նավի պես,
Եվ նույն կերպ էլ կհեռանամ՝
Սիրուց ճաքած քարի պես։
Ու թե կրկին կյանքի կոչես,
Աստվա՛ծ, երկրի երեսին,
Որքան էլ որ սիրտս ձգտի,
Էլ չեմ սիրի ոչ մեկին։
Vazgen Ghazaryan, Vazgen Ghazaryan © 07.01.2012