Os corpos e as facas
Τα κορμιά και τα μαχαίρια άντε κάποτε αλλάζουν χέρια, τα σημάδια τους αφήνουν που πονανε και δε σβήνουν. Άγγιξέ με, φίλα με, μύρισέ με κρύψου μέσα μου, κατοίκησε με, σαν παλιό κρασάκι φύλαξέ με ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά, αχ! ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά. Τα πουλιά και τα τριζόνια άντε τραγουδάνε τόσα χρόνια κι από την ανατριχίλα κοκκινίζουνε τα μήλα. Τα κορμιά και τα μαχαίρια άντε μη βρεθούν σε λάθος χέρια, κάποιο φονικό θα γίνει και ποιος παίρνει την ευθύνη. Μέσα στης γιορτής το κέφι άντε πιο ψηλά κρατάει το ντέφι όποιος πόνεσε και ξέρει γλύκα που `χει το μαχαίρι		Os corpos e as facas às vezes mudam de mãos as tuas marcas deixam onde ferem e não desaparecem Toca-me, beije-me, cheire-me esconda dentro de mim, em mim como velho vinho beije-me ah! um corpo não é só um abraço é uma patria onde vai exilar. The birds and the crickets well, they have been singing all those years venha música a tanto tempo e a emoção maças vermelhas Os corpos e as facas venham não coloque em mãos erradas qual assassino vai ser e quem assume responsável? Dentro dessa festa no alto segura o pandeiro quem machuca e sabe doce onde tem a faca
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 29.01.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info