Pare os ponteiros do relógio
Σταμάτησε του ρολογιού τους δείκτες
τώρα που είμαστε αγκαλιά.
Πάρε τις πίκρες, τις πίκρες μου και ρίχ’ τες
στο βράχο του κάβο Μαλιά, καλέ μου,
στο βράχο του κάβο Μαλιά.
Σταμάτησε του ρολογιού τους δείκτες
τώρα που είμαστε αγκαλιά,
και τις βαθιές λαβωματιές σου δείχ’ τες
να σ’ τις γιατρέψω με φιλιά, καλέ μου,
να σ’ τις γιατρέψω με φιλιά.
Σταμάτησε του ρολογιού τους δείχτες
και τίποτα να μη μου πεις.
Πέρασα χίλιες, χίλιες άδειες νύχτες,
νύχτες που πρόσμενα να `ρθεις, καλέ μου,
νύχτες που πρόσμενα να `ρθεις.
Pare os ponteiros do relógio
agora que estamos abraçados
segure as amarguras, as amarguras que jogam
nas pedras de cabo Malia*, meu belo
nas pedras de cabo Malia*
Pare os ponteiros do relógio
agora em que estamos abraçados
e nas feridas profundas que você mostra
para eu curar com beijos meu bem
para eu curar com beijos
pare os ponteiros do relógio
e nada me diga
Se passaram, mil e mil noites vazias
noites em que eu esperava que você retornasse, meu bem
noites em que eu esperava que você retornasse, meu bem
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 04.02.2012