Como náufragos
Μια πόλη μες την τρέλα μα εσύ καρδία μου γέλα ξέχασε όλα τα παλιά πιασμένοι απ’ το χέρι κι αυτό το καλοκαίρι θάλασσα, ήλιος κι αγκαλιά Σα ναυαγοί, σαν ροβινσώνες δίχως νόμους και κανόνες σ’ ένα νησί μαζί μου θα `ρθεις που δεν το `χει ούτ’ ο χάρτης σα ναυαγοί ερωτευμένοι μέσα στ’ όνειρο χαμένοι θα ξεχάσουμε μωρό μου τα παλιά Μια πόλη μες τη τρέλα στην αγκαλιά μου έλα τίποτα τώρα μη σκεφτείς στο κύμα να χαθούμε να ξαναγεννηθούμε φύγαμε όσο είναι νωρίς		Uma cidade com loucura mas você, meu coração, sorri esqueça o passado segure pela mão e nesse verão mar, sol e abrace Como náufrago,como Robinson sem leis e sem você é uma ilha que comigo estará que não está no mapa como náufragos apaixonados dentro de um sonho perdido vamos esquecer, meu bem, o passado Uma cidade com a loucura em meu abraço, venha nada agora, nada pense nas ondas a nos perder para de novo nascermos vamos, é cedo
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 04.02.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info