Apertura all'estremità

Άνοιγμα στα πέρατα
και βροχή του Μάρτη
έχασα σαν έβαλα στοίχημα
πως θα `ρθει.

Μην φοβάστε στο κορμί
μαγικές ψυχές μου
έτσι με συνήθισαν
όλοι οι έρωτές μου.

Μαγικές κρυψώνες μου
όλες θα σας κλείσω
τώρα τους χειμώνες μου
σαν πουλί θα ζήσω.

Εποχή μου ρόδινη
συρματοπλεγμένη
όχι πως κουράστηκα
μ’ άλλο δε με παίρνει.

Όχι πως λευτέρωσα
όλες τις φωνές μου
μα να κρύβω δεν μπορώ
τις μικρές χαρές μου.

Μέχρι να φανεί το φως
δρόμους θα διαβαίνω
όχι πως σε ξέχασα
μα δε σε προσμένω.


Apertura all'estremità
e pioggia di marzo
persi, quando scommisi
che sarebbe venuto/a.

Non abbiate paura sul corpo
miei animi magici
sono abituato a fare così
da tutti i miei amori.

Miei nascondigli magici
vi serrerò tutti
ora, vivrò i miei inverni
così come un uccello.

Epoca mia spensierata
ingarbugliata
non che mi sia stancato
ma non posso più continuare così.

Non che abbia emancipato
tutte le mie voci
ma non posso nascondere
le mie lievi letizie.

Finchè la luce non spunti
percorrerò delle strade
non che mi sia dimenticato/a di te
ma non ti aspetto più.

Chris_firenze © 05.02.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info