Cipro (F. Ladis)
Στρατιώτες πάνω σ’ άρματα,
απ’ αντικρύ φερμένοι,
φτάσανε πριν χαράξει η αυγή
στην Κύπρο την καημένη.
Στον ύπνο δεν τη βρήκανε
μήτε και στο χωράφι,
μα να αδερφοσκοτώνεται
λουσμένη μες στο αίμα.
Άκου πως σκούζει τη προσφυγιά,
ελιά ξεριζωμένη
και δες η μαύρη μου καρδιά
κι αυτή στα δυο κομμένη.
Και από βαθιά σου φώναξε,
κατάρα στους φασίστες
κι ανάθεμα στους δυνατούς
που τους μικρούς παιδεύουν.
Soldati su carri armati
portati dalla terra dirimpetto
giunsero prima dell'alba
all'infelice Cipro
Non la sorpesero nel sonno
e nemmeno dentro i campi
ma fraternamente uccisa
nel bagno del suo sangue
Senti i profughi come gridano
un olivo rinsecchito
e guarda il mio cuore nero
anche lui spezzato in due
E dal profondo di te stesso urla
ai fascisti una maledizione
anatema per i potenti
che torturano i deboli
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 06.02.2012