Գիշերս ես խոր՝ գաղտնիքներում
Κρύωνα και σκέπασαν το σώμα μου
τα δυο σου βλέφαρα
Δίψασα και μ’ έλουσαν του γέλιου σου
τα δροσερά νερά
Καλέ μου
είσαι ο ήλιος που ονειρεύομαι
και τ’ αστέρι που πορεύομαι
Είσαι η μέρα με τα κύματα
και η νύχτα με τα αινίγματα
Είσαι όλα κι άλλα τέσσερα
κι έχω μάτια δεκατέσσερα
μη σε χάσω γιατί χάθηκα
λουλουδάκι και μαράθηκα
Πες μου αγαπημένε μου τ’ αγάλματα
τι λεν με τα πουλιά
Πες μου για τα σύννεφα, το σούρουπο
και τα τρελά φιλιά
Մրսում էի ես՝ մարմինս ծածկվեց
Աչքերիդ զույգ կոպերում,
Ծարավում էի՝ ընկղմվեցի
Ծիծաղիդ զով ջրերում։
Իմ սիրելի,
Դու արևն ես, որ տենչում էի,
Աստղն ուղուս, որ կանչում էի,
Դու օրն ես իմ՝ ալիքներում,
Գիշերս խոր՝ գաղտնիքներում։
Ամեն ինչն ես՝ բազում անգամ,
Քառասուն աչք՝ ինձ օգնական.
Երբեք պիտի քեզ չկորցնեմ,
Որ չթոշնեմ ծաղկի նման և չկորչեմ...
Պատմիր, իմ սեր՝ ի՞նչ լսեցին
Թռչուններն արձաններից,
Պատմիր ամպոտ մթնշաղին
Համբույներիդ թրթռիռից։
Vazgen Ghazaryan, Vazgen Ghazaryan © 07.02.2012