Фотография

Μια παλιά φωτογραφία
ξεχασμένη στη γωνία
είδα χτες αργά να με κοιτάζει.
Είδα το χαμόγελό σου
να μου λέει "παραδώσου"
κι όπως η βροχή το δάκρυ στάζει.

Σ’ έχασα λοιπόν και δεν μπορώ
να πιστέψω πως ακόμα ζω.

Μες στο άδειο σπίτι γυρίζω
και τα πράγματά σου αγγίζω.
πως δεν έχεις φύγει νομίζω, μάτια μου.

Μες στο άδειο σπίτι μεθάω
κι ό,τι βρω μπροστά μου το σπάω.
Έλα, μην αργείς, σ’ αγαπάω, μάτια μου.
Γύρισε, μάτια μου.

Μια παλιά φωτογραφία
με ρωτάει με αγωνία
πώς μπορώ να ζω χωρίς εσένα.
Μα δεν ξέρει την αλήθεια
ότι ζω από συνήθεια
και ότι σ’ αγαπώ απελπισμένα.

Σ’ έχασα λοιπόν και δεν μπορώ
να πιστέψω πως ακόμα ζω.

Μες στο άδειο σπίτι γυρίζω ...


Одну старую фотографию
забытую в углу,
я увидел вчера вечером, смотрящую на меня.
Увидел твою улыбку,
говорящую мне "признайся"
и также как дождь, слеза течёт.

Я потерял тебя, что же, и не могу
поверить, что всё ещё живу.

По пустому дому скитаюсь
и вещей твоих касаюсь.
Что ты не ушла, мне кажется, глаза мои.

В пустом доме напиваюсь
и всё, что нахожу перед собой, разбиваю.
Ну же, не задерживайся, я люблю тебя, глаза мои.
Вернись, глаза мои.

Одна старая фотография
спрашивает меня с волнением,
как я могу жить без тебя.
Но она не знает правды,
что живу по привычке
и что я люблю тебя отчаянно.

Я потерял тебя, что же, и не могу
поверить, что всё ещё живу.

По пустому дому скитаюсь...

Panselinos © 07.02.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info