Nemoj da se čudiš
Πόσο θα ‘θελα απόψε
Που ‘χουν σβήσει τα αστέρια
Στη μικρή κάμαρα μου να βρισκόσουν ξανά
Να σε πάρω για πάντα
Μες τα δυο μου χέρια
Και τραγούδια αγάπης να μου λες σιγανά
Μην απορείς που σκέφτομαι
Πάλι εσένα
Μια τέτοια νύχτα μου ξυπνά
Τα περασμένα
Πόσο θα `θελα απόψε
Που δεν βγήκαν τα αστέρια
Να βρισκόμουν κοντά σου έστω για μια στιγμή
Με μισόσβηστα φώτα
Στην μικρή κάμαρα σου
Και στα τζάμια να πέφτουν
Με ρυθμό η βροχή
Koliko bih želeo večeras
da su zvezde nestale,
u mojoj maloj sobi da se pojave ponovo.
Da te uzmem zauvek
u moje dve ruke
i pesmu ljubavi da mi kažes tiho.
Nemoj da se čudiš što mislim
opet na tebe.
Jedna od onih noći kada se budi
prošlost.
Koliko bih želeo večeras
da nisam došao do zvezda,
da se nađem pored tebe čak i za jedan trenutak.
Sa prigušenim svetlima,
u tvojoj maloj sobi,
i na prozore da pada
u ritmu kiša.
Cassiopeia © 07.02.2012