L'istante (Arbanitaki)
Όταν βλέπω πόσο λίγα σου `χω δώσει
τις κουβέντες τις πικρές που σου `χω πει
πόσο θα θελα για μια στιγμή μονάχα
να γυρνούσε η ζωή μου στην αρχή.
Όσα λάθη έχω κάνει να διορθώσω
και να ζήσω ζωή μόνο για σένα
κι όσα μείνανε στη μέση να τελειώσω
και να σβήσω όσα ήτανε γραμμένα.
Αχ, δεν είν’ ο θάνατος που με τυραννάει,
είναι η στιγμή, είναι η στιγμή που περνάει και χάνεται.
Πόσοι μήνες, πόσα χρόνια πεταμένα
ό, τι χάνεται ακόμα με τρομάζει
κι η εικόνα σου που φαίνεται στον τοίχο
μόνη έξοδος κινδύνου τώρα μοιάζει.
Αχ, δεν είν’ ο θάνατος που με τυραννάει
είν’ η στιγμή, είν’ η στιγμή που περνάει και χάνεται.
Quando vedo quanto poco ti ho dato
i discorsi amari che ti ho fatto
quanto vorrei che per un solo istante
la mia vita ritornasse dal principio.
Per correggere tutti quegli errori che ho fatto
e per vivere la vita solo per te
e per finire le cose lasciate a meta'
e cancellare tutto quello che era nel destino.
Ah, non e' la morte che mi tiranneggia,
e' l'istante, e' l'istante che passa e si perde.
Quanti mesi, quanti anni buttati
quello che si e' perso ancora mi spaventa
e il tuo ritratto che appare sulla parete
ora sembra solo l'uscita di emergenza.
Ah, non e' la morte che mi tiranneggia,
e' l'istante,e' l'istante che passa e si perde.
roberto patritti, roberto patritti © 01.02.2006