Gianni mun särjit ruukkuni

Τι σου `φταιξα αχ Γιάννη μου
τη στάμνα να μου σπάσεις
και στα καλά καθούμενα
φωτιά να μου ανάψεις;

Αγγέλω κι αν στην έσπασα
δεν το `θελα ο δόλιος,
επήγα για να πιω νερό
και σαν αφηρημένος
στην έσπασα ο καημένος.

Και πώς θα πάω σπίτι μου
με το σταμνί σπασμένο;
Θα με ξυλοφορτώσουνε
κι ύστερα η καημένη τι θα γένω;

Αν σε τσακίσει η μάνα σου
για ένα σταμνί πουλί μου,
άφησε τη μανούλα σου
Αγγέλω μου πουλί μου
να γίνεις πια δική μου.

Γεια σου Ρόζα μου.
Γεια σου και σένα Στελλάκη μου.


-Mitä tein ah Giannini
että ruukkuni särjet
ja siinä samalla
liekkiin mut sytytät?

- Enkeli vaikka sulta sen särjin
en sitä halunnut kurja,
menin juomaan vettä
ja hajamielisyyttäni
sulta sen särjin onneton.

- Ja miten menen kotiini
ruukku rikkinäisenä?
Selkääni saan
ja mitä sitten onneton teen?

-Jos sut pieksee äitisi
vuoksi yhden ruukun, lintuni,
jätä äitisi
Enkelini lintuseni
tullaksesi jo omakseni.

-Hei sulle Rozani.
-Hei sullekin Stellakini.

ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 11.02.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info