Madonna mia Signora (V. Goufas)
Στα μάτια φύτρωσε καημός
κόμπο τον κόμπο η πίκρα
κυρά Παναγιά
κυρά μου Βαγγελίστρια
τι μου `ταξες τι βρήκα
αγκάθι στην καρδιά.
Πότε θ’ ανθίσει Αυγερινός
τ’ άστρα να ζευγαρώσουν
αίμα και νερό.
Μαρμαρωμένο τ’ όνειρο
και το παράπονό σου
μαύρο κι άχαρο.
Χρόνια και χρόνι’ απάντεχα
βαριά να περιμένω
να ξεκουραστώ.
Στα χέρια σταυρολούλουδα
το παραμύθ’ υφαίνω σου
το αγέραστο.
Καραβοκύρισσα κυρά
ορθόπλωρη γοργόνα
και μας οδηγά.
Της λευτεριάς Παντάνασσα
θεμέλιωσα κολόνα
μεσοπέλαγα.
Negli occhi spuntò un dolore
groppo di nodi l'amarezza
Madonna mia signora
mia signora Evangelista
che spina mi hai apprestato
che spina ho trovato in cuore
Allo sbocciare della stella diana
le stelle mischino
sangue e acqua
il sogno si è fatto pietra
e il tuo dispiacere
è nero e ingrato
Anni e anni a sopportare
il peso dell'attesa
l'attesa di un riposo.
Con passiflore in mano
tesso la tua leggenda
che non invecchia
Mia signora padrona delle navi
sirena eretta in prora
guidaci tu
Imperatrice della libertà
ho posato una colonna
confitta in mezzo al mare
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 11.02.2012