La caserma (Y. Ritsos)
Το φεγγάρι μπήκε στο στρατώνα
Ψαχούλεψε τις κουβέρτες των φαντάρων
Έπιασε ένα γυμνό χέρι
Κοιμήσου κοιμήσου
Κάποιος παραμιλάει
Κάποιος ροχαλίζει
Μια σκιά χειρονομεί στον μακρύ τοίχο
Πέρασε το τελευταίο τραμ – ησυχία
Μπορεί όλοι αυτοί
Να’ν’ αύριο πεθαμένοι
Μπορεί από τώρα κιόλας
Να’ναι πεθαμένοι
Ένας φαντάρος ξύπνησε
Κοιτάζει γύρω του με γυάλινα μάτια
Μια κλωστή αίμα
κρέμεται απ’ τα χείλη του φεγγαριού
La luna entrò nella caserma
Frugò tra le coperte dei soldati
Afferrò una mano nuda
Dormi dormi
Chi farnetica nel sonno
Chi sta russando
Un'ombra gesticola sul lungo muro
L'ultimo tram è passato - quiete
Forse tutti costoro
domani saranno morti
Ma potrebbero già ora
esser morti
Un soldato si è svegliato
Volge intorno uno sguardo vitreo
Un filo di sangue
è rappreso sulle labbra della luna
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 11.02.2012