Память о лете
Πέρασε το καλοκαίρι κι είναι μέρα μεσημέρι
στην πόρτα μου γυρίζω το κλειδί,
έξω βρέχει κι είμαι μόνος, γέμισε από φύλλα ο δρόμος
ξανά όλοι μαζί και μοναχοί.
Ανάμνηση το καλοκαίρι, ανάμνηση
μα ο χειμώνας φέρνει πάλι άνοιξη,
ανάμνηση το καλοκαίρι, ανάμνηση,
ποιος ξέρει αν τ’ άλλο καλοκαίρι θα `μαστε μαζί.
Πέρασε το καλοκαίρι, με θυμάσαι, ποιος να ξέρει,
χειμώνας τώρα μπαίνει, τι τα θες,
αγάπες που κι αυτές κρυώσαν και τα τηλέφωνα αραιώσαν
χειμώνας και παγώνουν οι γραμμές.
Ανάμνηση το καλοκαίρι, ανάμνηση
μα ο χειμώνας φέρνει πάλι άνοιξη,
ανάμνηση το καλοκαίρι, ανάμνηση,
ποιος ξέρει αν τ’ άλλο καλοκαίρι θα `μαστε μαζί.
Ξανά στο νέφος στον αέρα, μικραίνει ολοένα η μέρα
Αθήνα και κυλάει η ζωή,
συννέφιασε και φέρνει μπόρα, αλλάξανε ξανά την ώρα
στην πόρτα μου γυρίζω το κλειδί.
Прошло лето и средь бела дня
в моей двери поворачиваю ключ,
на улице идёт дождь и я один, наполнилась листьями дорога,
снова все вместе и одиноки.
Память о лете, память,
но зима приносит опять весну;
память о лете, память,
кто знает, следующим летом будем ли мы вместе?
Прошло лето; вспоминаешь ли меня, кто знает?
зима теперь входит, что ты хочешь,
любови - и они замерзли и телефоны разъединились,
зима... и замерзают строки.
Память о лете, память,
но зима приносит опять весну;
память о лете, память,
кто знает, следующим летом будем ли мы вместе?
Снова в облаке, в воздухе, уменьшается постоянно день;
Афины... и течёт жизнь,
стало пасмурно и приносит грозу, они изменили снова время,
в моей двери поворачиваю ключ.
Panselinos © 11.02.2012