Obrigado

Δεν είσαι εσύ γι’ αυτά, τι σε φορτώνω;
εσύ, την ησυχία σου,
το βλέμμα σου στα υπογραμμισμένα
να μη χαθεί εκατοστό.
Παρ’ όλ’ αυτά,
παρ’ όλ’ αυτά, σε ευχαριστώ.

Δεν είσαι για μεγάλες περιπέτειες,
το σέβομαι,
ένα περίπατο στο κέντρο, το πολύ,
καμιά φορά στη θάλασσα, ως εκεί.
Παρ’ όλ’ αυτά,
παρ’ όλ’ αυτά, μου είναι αρκετό.

Προσπάθησες να είσαι κάτι άλλο κι ας μην πέτυχε,
εγώ είναι σαν να γύρισα τον κόσμο,
κι ας μη σε κούνησα όσο θέλω απ’ τη βολή σου,
κι αν δε σε κούνησα όσο θέλω απ’ τη βολή σου.
Με τα καράβια που με πήγαινες να δω,
με τα καράβια που με πήγαινες να δω
ταξίδευα.

Κι ας είδα τη ζωή στην τηλεόραση
κι ας διάβασα τα πάντα στα βιβλία
κι ας ήμουν και δεν ήμουνα στο πλάι σου
κι ας ήμουν και δεν ήμουνα στο πλάι σου
ταξίδευα.


Você não é esse, que carrego,
você, a sua calma
seu olhar sublinha
Não perde centímetros
Apesar disso,
apesar de tudo isso, obrigado.

Você não está para grandes peripécias
Eu respeito,
uma caminhada no centro, da cidade, também,
às vezes o mar lá.
Apesar disso,
apesar de tudo isso, é suficiente.

Tente ser algo mais, mesmo se não for alcançado,
Eu sou como eu girei o mundo
e se não te mudo enquanto quero seu disparo
Com os barcos que vejo ir
com os navios foram ver
Eu estava viajando.

E se vimos a vida na TV
e se li sempre nos livros
e se foi e não estava ao seu lado
e se foi e não viajava ao seu lado

Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 11.02.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info