Levanto paredes | ||
Κι ούτε μια λέξη πες ποιος ν’ αντέξει τέτοια σιωπή σ’ είχα πιστέψει κάθε κουβέντα, κάθε στιγμή τώρα το ξέρω σ’ άλλες πατρίδες χτίζεις ζωές στήνεις παγίδες φεύγεις κι αφήνεις χίλιες πληγές. Υψώνω τείχη μα είναι αργά εσύ το χάρτη της καρδιάς μου κλέβεις εκεί τις νύχτες γλιστράς κρυφά τη σκέψη και τα όνειρα κυριεύεις Άσπονδος φίλος είναι η καρδιά μου, νιώθει πολλά θέλει εσένα κι ας είσαι ψέμα που την πονά σ’ έχω ανάγκη δίχως το φως σου πια δεν μπορώ και δε με νοιάζει λάθος κι αν είσαι, μοιάζεις σωστό Υψώνω τείχη μα είναι αργά εσύ το χάρτη της καρδιάς μου κλέβεις εκεί τις νύχτες γλιστράς κρυφά τη σκέψη και τα όνειρα κυριεύεις | E nem uma palavra diga quem suportar tal silêncio tinha acreditado em você cada palavra, cada momento Agora eu sei em todas as casas você fez vidas e fez armadilhas você sai e deixa mil feridas. Eu levanto paredes, mas é tarde você rouba o mapa do coração onde as noites você desliza escondido os pensamentos e os sonhos você apreende rival amigo é o meu coração, que sente demais quer você e se é mentira que fere eu preciso de você sem a sua luz eu não posso mais e não me importo você está errado, você parece certo Eu levanto paredes, mas é tarde você rouba o mapa do coração onde as noites você desliza escondido os pensamentos e os sonhos você apreende | |
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 12.02.2012 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info