Весенний дождик
Με τις τσέπες αδειανές κι ένα φόβο στην καρδιά
απ’ του κόσμου τις φωνές μες στη γιορτινή βραδιά
σε περίμενα κι απόψε σαν το μάννα τ’ ουρανού
μα ξημέρωσα μονάχος με το φως του αυγερινού.
Ανοιξιάτικη βροχούλα η αγάπη μου η παλιά
στην αγάπη την καινούργια δώρα στέλνει και φιλιά
με το ίδιο το τραγούδι που γυρίζει σιγανά
και ξυπόλητη χορεύει στα σοκάκια τα στενά.
Ανοιξιάτικη βροχούλα μου ψιθύρισε στ’ αυτί
για έναν κόσμο καμωμένο με σοφία κι αρετή
τ’ ουρανού το περιβόλι μοναχά για μας τους δυο
περιμένει φυλαγμένο στου μυαλού σου το βυθό.
Μα οι κουβέντες του κοσμάκη, οι ελπίδες του κοινού
με ποτίσανε φαρμάκι, μου θολώσανε το νου
πλάσμα του Θεού χαμένο, στο πλευρό σου περπατώ
στέκομαι στο περιβόλι και σε γλυκοχαιρετώ.
Ανοιξιάτικη βροχούλα, ανοιξιάτικη βροχή
διάλεξε μαζί μου αν θα `ρθεις, ή αν θα μείνεις μοναχή
φαγητό, κρασί, κρεβάτι και τα ρούχα μας κοινά
μα γι’ αυτούς που μένουν μόνοι, δεν υπάρχει γιατρειά.
С карманами пустыми и страхом в сердце
от людских голосов в праздничный вечер
я ждал тебя и сегодня вечером, словно манну небесную,
но встретил рассвет один со светом утренней звезды.
Весенний дождик любовь моя старая
любви новый подарок посылает и поцелуи
с той же песней, которая возвращается медленно,
и босая танцует в улочках узких.
Весенний дождик шепнул мне в ухо
о мире сделанном с мудростью и добродетелью,
небесный сад лишь для нас двоих
ждёт, оберегаемый в разума твоего недрах.
Но беседы простого народа, надежды общие
меня напоили ядом, затуманили мне разум,
творение Бога потерянное, рядом с тобой хожу
стою в саду и ласково тебя приветствую.
Весенний дождик, весенний дождь,
выбери со мной вместе, если придёшь, или если останешься одна,
еду, вино, кровать и одежды наши общие,
но для тех, кто остаются одни, не существует исцеления.
Panselinos © 12.02.2012