Un pugnale la separazione (Y. Parios)
Απόψε θα γιορτάσω το γυρισμό σου πάλι,
θα πιω και θα μεθύσω από νωρίς.
Κι από χαρά θα κλάψω, χαμένος μες στη ζάλη
κι ας ξέρω πως δεν πρόκειται να ’ρθείς.
Ο χωρισμός μαχαίρι
απ’ το δικό σου χέρι
με κόβει και πονώ.
Ένας θεός το ξέρει
και όποιος υποφέρει
το πόσο σ’ αγαπώ.
Θα στρώσω και τραπέζι για σένα και για μένα
και θα σου τραγουδώ ψιθυριστά.
Σαν ράδιο που παίζει, με μάτια μεθυσμένα
θα σου θυμίζω απόψε τα παλιά.
Ο χωρισμός μαχαίρι
απ’ το δικό σου χέρι
με κόβει και πονώ.
Ένας θεός το ξέρει
και όποιος υποφέρει
το πόσο σ’ αγαπώ.
Festeggerò stasera di nuovo il tuo ritorno,
e senza perder tempo berrò da ubriacarmi.
E piangerò di gioia, in preda alla vertigine
per quanto ben lo sappia che non si dà una tua venuta.
Come un pugnale la separazione
mi ferisce di tua mano
e mi fa male.
Solo dio lo sa
e pure chi altri soffra
quanto io ti ami.
Preparerò la tavola per te accanto a me
e ti canterò canzoni sussurrate.
Come una radio accesa, con uno sguardo ebbro
ti ricorderò stasera il tempo andato.
Come un pugnale la separazione
mi ferisce di tua mano
e mi fa male.
Solo dio lo sa
e pure chi altri soffra
quanto io ti ami.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 18.02.2012