La hora del "stuff"
Κίτρινο το σούρουπο η ώρα έξι και μισή πες μου κάτι μίλησε δεν αντέχω στη σιωπή κλείσε το παράθυρο, τρέμω και το σκέπασμα βαρύ τούτη η πόλη γίνηκε ανυπόφορη πληγή "Δες βραδιάζει, μη μιλάς μον’ έλα λίγο πιο κοντά" Ξέρω πως ανάσκελα θα μας βρούνε ένα πρωί σέρνοντας στο βλέμμα μας κάποια σιωπηλή κραυγή άδειο θαν’ το πρόσωπο κι η ματιά τους αδειανή με έναν αργό θάνατο να μας λειώνει το κορμί "Μη φοβάσαι σβήσ’ το φως δεν υπάρχει πού, πότε και πώς" "Πριν τελειώσει η νύχτα αυτή πριν μας έβρει το πρωί" Πες μου αν μ’ αγάπησες όσο ο ήλιος την αυγή όσο ο γκρίζος ουρανός κάποιας άνοιξης βροχή αν τον φόβο μου έβλεπες πίσω από κάθε μου φιλί πες μου αν μ’ αγάπησες όσο η νύχτα την σιωπή		El atardecer amarillo, la hora seis y media dime algo habla, no puedo el silencio cierra la ventana, tiemblo y la manta pesada esta ciudad se ha vuelto en herida insoportable “Mira anochece, no hables solo ven un poco mas cerca” Lo se que en boca arriba nos encontraron una mañana tirando en nuestra mirada algún grito callado vacía será la cara y su vistazo vacío con una muerte lenta, pudriendo nuestro cuerpo “No tengas miedo, apaga la luz no hay donde, cuando y como” “Antes que se acaba esta noche antes que nos encuentra la mañana...” Dime si me quisiste como el sol la alba como el cielo gris una lluvia de la primavera si mi miedo viste detrás de cada beso mío dime si me quisiste como la noche el silencio...
Nikolas © 20.02.2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info