Tuin
Τίνος είν’ το περιόλι τούτο πού κρατούμεν όλοι
που `χει το φραμολοάρι και τη γη(ς) μαργαριτάρι.
Βρε γεια σου, γεια σου, νιόγαμπρε, όπου την εκυνήγησες
αυτή τη ρούσα πέρδικα την όμορφη τριανταφυλλιά
Από ταξιδιού μου εκατέβαινα και στο περιόλι της την εύρηκα
τα βασιλικά της επότιζε και τους δυόσμους της εκορφολόιζε.
Σ’ όσους γάμους κι αν επήγα, τέτοια νύφη δεν την είδα
να `χει κούτελο φεγγάρι μια χαρά κι ένα καμάρι.
Απάνω στην τριανταφυλλιά έκαμε η πέρδικα φωλιά
και συλλογιέται η πέρδικα και σιέται η τριανταφυλλιά.
Από ταξιδιού μου εκατέβαινα και στο περιόλι της την εύρηκα
τα βασιλικά της επότιζε και τους δυόσμους της εκορφολόιζε.
Van wie is deze tuin? We houden allen staande:
achter de gouden omheining ligt een parel in de aarde.
- Hallo, dag jonge bruidegom, daar liep je ze achterna,
die rosse patrijs, die mooie rozelaar!
- Van mijn reis kwam ik terug en in haar tuin vond ik ze;
ze gaf haar basilicum water en ze snoeide haar munt.
Naar welke bruiloft ik ook ging, zo'n bruid zag ik nooit,
met een voorhoofd (zo blank als de) maan, lieftallig en trots.
Bovenin de rozelaar heeft de patrijs een nest gemaakt;
de patrijs zit te peinzen en de blaadjes van de rozelaar ruisen.
(De goeie mama zegt: “al het beste met je huwelijk, mijn dochter”;
de priesters komen naar het gebeuren, over de genodigden wordt beslist.)
renehaentjens © 18.02.2012