The Cold and Loneliness
Οι άνθρωποι που πάγωσαν δεν το `μαθαν ακόμα λες και γλυκά ονειρεύονται και έπεσαν σε κώμα Μα απόψε μες στον ύπνο μου χωρίς καμιά αιτία ξύπνησα και σε φίλησα σε μια φωτογραφία Το κρύο και η μοναξιά μια συνήθεια είναι θα πέθαινα όταν έφυγες μα εδώ ακόμα είμαι Οι άνθρωποι που πάγωσαν δεν το `μαθαν ακόμα έφτιαξε ο χρόνος κάλυμα στο διάφανο τους σώμα Στη ραγισμένη μου καρδιά να στάξει λίγη κόλλα το πόσο αντέχεις μην ζητάς γιατι τ’ αντέχεις όλα Το κρύο και η μοναξιά μια συνήθεια είναι θα πέθαινα όταν έφυγες μα εδώ ακόμα είμαι. Το κρύο και η μοναξιά μια συνήθεια είναι αρρώστησα όταν έφυγες μα εδώ ακόμα είμαι		The people who have frozen they haven't learned it yet as if they sweetly are dreaming and have fallen in a coma But tonight in my sleep without a single cause I woke and kissed you in a picture The cold and the loneliness is but a habit I'd die when you left but yet I am still here The people who have frozen they haven't learned it yet time has made a cover on your invisible body and to my fractured heart if only a drop of glue would fall how much you can withstand do not ask because you withstand it all The cold and loneliness is but a habit I'd die when you left but yet I'm still here The cold and loneliness is but a habit I'd die when you left but yet I'm still here
S-8HMA © 18.02.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info