The song of the drunk
Στήσαν χορό μες στη βροχή,
διαμάντια οι στάλες στη σκεπή
κι ένας ξημέρωμα περνάει,
παραμιλάει, παραπατάει.
Σαν όνειρο μου φαίνεται
και δε μου κακοφαίνεται
ο κόσμος πάει κι έρχεται
μα πουθενά δε φτάνει.
Μούσκεμα τα τσιγάρα μου,
τα σπίρτα κι η κιθάρα μου
μα δε με νοιάζει μη χαθώ,
τά `χω χαμένα από καιρό.
Κι όπως σας βλέπω βιαστικά,
τα μάτια σας ορθάνοιχτα
ξέρω της νύχτας το σκοπό
κι αν ξεμεθύσω θα σας πω.
Την αφεντιά σου προσκυνώ
κι ότι σ’ αρέσει τραγουδώ
δεν έχουν λόγια οι στιγμές,
περνάν και φεύγουν θες δε θες.
Πάω λοιπόν να κοιμηθώ,
μήπως συμβεί κι ονειρευτώ
ίσως μ’ αφήσει το κρασί
να δω του κόσμου την αυλή.
They make a dance in the rain
the diamonds drops in the gutter
and one dawn passes
talks crazy, misses its step.
It seems like a dream to me
and it doesn't seem bad
people go and people go
but they don't arrive anywhere.
My cigarettes are wet
and so are the matches and my guitar
but I don't care I won't lose anything
I lost it a long time ago anyway.
And though I see you in a hurry
your eyes wide open
I know the song of the night
and if I get drunk enough I'll sing to you.
I bow to your superiority
and I sing whatever you like
the moments have no logic
they pass and disappear whether you want or not
So then I'm going to sleep
possibly it might happen that I will dream
maybe the wine will allow me
to see into the world's backyard
Geeske © 09.02.2003