Думата на Демостен
Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει
οι δρόμοι θα `ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή
Κι ο ήλιος θ’ αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί
μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες
ζητιάνοι εταίρες και προφήτες μαρμαρωμένοι θα σταθούν
Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό
χωρίς βουλή χωρίς Θεό σαν βασιλιάς σ’ αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα μπροστά στην πύλη θα σταθώ
От този затвор и да изляза, няма да ме очаква никой.
Ще бъдат пътищата празни, по-чужд ще е градът.
Затворени ще бъдат кафенетата, приятелите ми ще са в чужбина.
Вятър ще ме повлече от този затвор като изляза.
И слънцето ще заспи на Олинтос сред руините.
Ще бъдат като част от мит приятели и врагове.
Вкаменени ще стоят ораторите и лъжците,
просяци, хетери и пророци вкаменени ще стоят.
Пред портите аз ще застана под мишницата с одеало.
И с плавно кимане с глава ще поздравя стражаря.
Без воля и без Бог, като цар от антична драма
ще изрека словото и буквата, пред портите така застанал.
feishtica © 27.05.2012