Անուրջներ
Δε φταις εσύ η φαντασία μου τα φταίει
που σ’ έπλασε όπως ήθελε αυτή
η φαντασία μου που χρόνια με γελούσε
πως θα μ’ ανοίξεις την καρδιά μου την κλειστή
Μα ποιο είναι κείνο το όνειρο
που βγαίνει πάντα αλήθεια
και δεν αφήνει χαρακιές στις περισσότερες καρδιές
και μια πληγή στα στήθια
Δε φταις εσύ η φαντασία μου τα φταίει
γι αυτό μην κλαις που φεύγω βιαστικά
σε μένα τώρα πια ταιριάζει για να κλάψω
για της καρδιάς μου τα χαμένα ιδανικά
Μα ποιο είναι κείνο το όνειρο
που βγαίνει πάντα αλήθεια
και δεν αφήνει χαρακιές στις περισσότερες καρδιές
και μια πληγή στα στήθια
Դու անմեղ ես, անուրջներս են մեղավոր՝
Ձևեցին քեզ պատկերներում երազի,
Անուրջներ, որ խաբեցին ինձ տարիներով,
Թե կբանաս մի օր կողպեքն իմ սրտի։
Ո՞րն է սակայն երազն ունայն,
Որ միշտ կյանքի կոչվելով՝
Մեր սրտերում բիծ չի թողնում՝
Կրծքում խոցեր բացելով։
Դու անմեղ ես, անուրջներս են մեղավոր...
Լաց մի՛ լինիր, որ հեռանում եմ քեզնից,
Ինձ է անցել հերթը լալու
Սրտիս բոլոր երազների անկումից։
Ո՞րն է սակայն անուրջն ունայն,
Որ միշտ կյանքի կոչվելով՝
Մեր սրտերում բիծ չի թողնում՝
Կրծքում խոցեր բացելով։
Vazgen Ghazaryan, Vazgen Ghazaryan © 27.05.2012