De dragoste
Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου `φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ’ Αντιγόνη
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
Cu o pirogă* pleci și hoinăreşti
În orele în care se înteţeşte ploaia
Navighezi către ţinutul vizigoților
Și grădini suspendate te cuceresc
Dar încet îţi tai propriile aripi.
Salinitatea a acoperit trupul tău gol,
Ți-am adus din Delphi** apă dulce
În două ai spus că va fi tăiată viața ta
Și până să am timp să mă lepăd de tine de trei ori
A ruginit cheia paradisului.
Caravana goneşte prin praf
Și urmărește umbra ta nebună
Cum să se calmeze mintea cu un cearșaf?
Cum să poată fi legată Mediterana cu frânghii?
Iubire ce te numeam Antigona***.
Ce serenadă ți-a luat lumina
Și în ce galaxie să te găsesc?
Aici este Attica****, o carieră de piatră gri
Iar eu un poligon ieftin
Unde se antrenează înjurând soldații străini.
angelxirina © 27.05.2012