Madre mía y Virgen María
Ο ήλιος ήσουν κι η αυγή
της νύχτας το φεγγάρι
της μάνας μου ήσουν η ευχή
της Παναγιάς η χάρη
Έφυγες και κλαίει ο άνεμος το κύμα
κλαίνε τ’ άστρα κι η νυχτιά
κλαίει κι η μάνα μου στο μνήμα
κλαίει, κλαίει κι η Παναγιά
Στον πυρετό ήσουνα δροσιά
κερί μες στο σκοτάδι
άστρο στην κοσμοχαλασιά
βασιλικός στον Άδη
Έφυγες και κλαίει ο άνεμος το κύμα
κλαίνε τ’ άστρα κι η νυχτιά
κλαίει κι η μάνα μου στο μνήμα
κλαίει, κλαίει κι η Παναγιά
Eras el sol y la aurora,
la luna de la noche,
la bendición de mi madre,
la gracia de la Virgen.
Te has ido y el viento llora las olas;
lloran los astros y la noche;
llora también mi madre en la tumba;
llora, llora hasta la Virgen
En la fiebre eras frescor;
vela, en la oscuridad;
astro, en las borrascas;
albahaca, en el otro mundo.
Te has ido y el viento llora las olas;
lloran los astros y la noche;
llora también mi madre en la tumba;
llora, llora hasta la Virgen
Avellinou © 03.06.2012