Ladádika* | ||
Σε συζητάν δίχως γιατί και όχι άδικα όπως κοιμάσαι στα στενά παλιά λαδάδικα έγινες φήμη και γι’ αυτό δε φυλακίζεσαι ζεις στο σκοτάδι παστρικά μα δεν ορκίζεσαι Λάμπεις στα κόκκινα σατέν που σε τυλίγουνε άσπροι και σέρτικοι καπνοί σε καταπίνουνε σε καλντερίμια ξενυχτάς υγρά λιθόστρωτα στου πληρωμένου παραδείσου την αυλόπορτα Τόσα δίνω πόσα θες στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες κάθε κάμαρα κελί με βαριά παλικαρίσια αναπνοή Μύριες χαμένες μοναξιές με σένα σμίγανε φεύγαν καράβια μα πριν φύγουν σου σφυρίζανε πόσα παιδιά ήρθαν να βρουν το αντριλίκι τους και σου ακουμπήσανε δειλά το χαρτζιλίκι τους Τόσα δίνω πόσα θες στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες κάθε κάμαρα κελί με βαριά παλικαρίσια αναπνοή Τόσα δίνω πόσα θες στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες κάθε κάμαρα κελί με βαριά παλικαρίσια αναπνοή | Ohne dich diskutieren sie vergeblich, warum auch nicht, wie du in dem engen alten Ladádika schläfst, du bist zum Gerücht geworden und wirst deshalb nicht inhaftiert, du lebst in redlicher Dunkelheit, aber du schwörst nicht Licht in Satin-Rot, das dich einhüllt weiße Tabakrauchschwaden verschlucken dich auf dem Kopfsteinpflaster der Nachtschwärmerei Feuchtigkeit am Hoftor beginnt das Paradies gegen Bezahlung Ich gebe dir das, was du möchtest in Ladádika verkaufen sie das, was du willst jedes Zimmer eine Zelle mit dem tiefen Atem der Tapferen Zehntausende verlorene Einsame vermischen sich mit dir Schiffe fahren weg, aber bevor sie fahren, verpfeifen sie dich wieviele Kinder sind gekommen, um ihre Männlichkeit zu finden und sie berühren dich für ein Taschengeld Ich gebe dir das, was du möchtest in Ladádika verkaufen sie das, was du willst jedes Zimmer eine Zelle mit dem tiefen Atem der Tapferen Ich gebe dir das, was du möchtest in Ladádika verkaufen sie das, was du willst jedes Zimmer eine Zelle mit dem tiefen Atem der Tapferen | |
lipsia © 03.06.2012 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info