Ladádika*

Σε συζητάν δίχως γιατί και όχι άδικα
όπως κοιμάσαι στα στενά παλιά λαδάδικα
έγινες φήμη και γι’ αυτό δε φυλακίζεσαι
ζεις στο σκοτάδι παστρικά μα δεν ορκίζεσαι

Λάμπεις στα κόκκινα σατέν που σε τυλίγουνε
άσπροι και σέρτικοι καπνοί σε καταπίνουνε
σε καλντερίμια ξενυχτάς υγρά λιθόστρωτα
στου πληρωμένου παραδείσου την αυλόπορτα

Τόσα δίνω πόσα θες
στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες
κάθε κάμαρα κελί
με βαριά παλικαρίσια αναπνοή

Μύριες χαμένες μοναξιές με σένα σμίγανε
φεύγαν καράβια μα πριν φύγουν σου σφυρίζανε
πόσα παιδιά ήρθαν να βρουν το αντριλίκι τους
και σου ακουμπήσανε δειλά το χαρτζιλίκι τους

Τόσα δίνω πόσα θες
στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες
κάθε κάμαρα κελί
με βαριά παλικαρίσια αναπνοή
Τόσα δίνω πόσα θες
στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες
κάθε κάμαρα κελί
με βαριά παλικαρίσια αναπνοή


Ohne dich diskutieren sie vergeblich, warum auch nicht,
wie du in dem engen alten Ladádika schläfst,
du bist zum Gerücht geworden und wirst deshalb nicht inhaftiert,
du lebst in redlicher Dunkelheit, aber du schwörst nicht

Licht in Satin-Rot, das dich einhüllt
weiße Tabakrauchschwaden verschlucken dich
auf dem Kopfsteinpflaster der Nachtschwärmerei Feuchtigkeit
am Hoftor beginnt das Paradies gegen Bezahlung

Ich gebe dir das, was du möchtest
in Ladádika verkaufen sie das, was du willst
jedes Zimmer eine Zelle
mit dem tiefen Atem der Tapferen

Zehntausende verlorene Einsame vermischen sich mit dir
Schiffe fahren weg, aber bevor sie fahren, verpfeifen sie dich
wieviele Kinder sind gekommen, um ihre Männlichkeit zu finden
und sie berühren dich für ein Taschengeld

Ich gebe dir das, was du möchtest
in Ladádika verkaufen sie das, was du willst
jedes Zimmer eine Zelle
mit dem tiefen Atem der Tapferen
Ich gebe dir das, was du möchtest
in Ladádika verkaufen sie das, was du willst
jedes Zimmer eine Zelle
mit dem tiefen Atem der Tapferen

lipsia © 03.06.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info