Der Zeimbekiko des Erzengels
Του βάζεις δύσκολα του κόσμου αυτού του άμυαλου και ξενυχτάς με το ζεϊμπέκικο του αρχάγγελου γελάς με γέλιο δυνατό κι όποιος αντέξει μετά ζητάς σιωπή που δε σηκώνει λέξη Μοναχική και σπάνια γυρνάς μεσ’ στα Βαλκάνια ανέμους να θερίσεις σαν Παναγιά σ’ έναν τεκέ ψάχνεις του κόσμου το λεκέ για να τον καθαρίσεις Μελαχροινούς Θεούς τις νύχτες ονειρεύεσαι και μ’ όποιον ήλιο σεργιανάς τον ερωτεύεσαι οχτώ μποφώρ κι οι δράκοι βγήκανε στο κύμα παίρνεις μελάνι και φτερό και γράφεις ποίημα Μοναχική και σπάνια γυρνάς μεσ’ στα Βαλκάνια ανέμους να θερίσεις σαν Παναγιά σ’ έναν τεκέ ψάχνεις του κόσμου το λεκέ για να τον καθαρίσεις Μοναχική και σπάνια γυρνάς μεσ’ στα Βαλκάνια ανέμους να θερίσεις σαν Παναγιά σ’ έναν τεκέ ψάχνεις του κόσμου το λεκέ για να τον καθαρίσεις		Du trägst schwer an dieser leichtsinnigen Welt und du machst mit dem Zeimbekiko des Erzengels die Nacht durch du lachst ein starkes Lachen, wer erträgt es und dann forderst du Ruhe, die nicht ein Wort zulässt Einsam wie ein Mönch treibst du dich auf dem Balkan herum du erntest Wind wie ein Heiliger in einer Opiumhöhle du suchst den Flecken auf der Welt damit du sie säubern kannst Du träumst nachts von dunkelhaarigen Göttern aber du verliebst dich in jede Sonne beim Spazierengehen 8 Beaufort und die Drachen fahren hinaus auf der Welle du nimmst Tinte und Feder und schreibst ein Gedicht Einsam wie ein Mönch treibst du dich auf dem Balkan herum du erntest Wind wie ein Heiliger in einer Opiumhöhle du suchst den Flecken auf der Welt damit du sie säubern kannst Einsam wie ein Mönch treibst du dich auf dem Balkan herum du erntest Wind wie ein Heiliger in einer Opiumhöhle du suchst den Flecken auf der Welt damit du sie säubern kannst
lipsia © 03.06.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info