Não nos perdoo

Είδα μέσα στη βουή
την παλιά μου αγάπη
τόσες θύελλες εκεί
τόσες πυρκαγιές

Πως να κλείσει η πληγή
πως να βγει το αγκάθι
γιατί βρήκαμε γιατί
τόσες αφορμές

Θα ’μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες
δεν σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες
Θα ‘μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δεν μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε

Στον υπόγειο σταθμό
μια οφθαλμαπάτη
μες στο πλήθος το βουβό
χάθηκε κι αυτή

Δεν το καταλάβαμε
πόσο αργεί η αγάπη
να δούμε δεν προλάβαμε
το τέλος μας αρχή

Θα ’μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες
δεν σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες
Θα ‘μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δεν μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε


Vi dentro um zumbido
o meu velho amor
tantas tempestades ali
tantos incêndios

Como que fecha a ferida
como que salga a espinha
porque encontramos porquê
tantas causas

Estarei sempre aqui
para guardar o que voou
não te perdoo
por todos os fogos que duvidaste
Estarei sempre aqui
ainda que anos se passaram
não nos perdoo
de medos perdidos

Na estação subterrânea
uma ilusão
na gente calada
esses perdidos

Não entendemos
quando o amor tarda
a ver não tivemos tempo
o fim, nosso princípio

Estarei sempre aqui
para guardar o que voou
não te perdoo
por todos os fogos que esqueceste
Estarei sempre aqui
tantos aos que se passaram
no nos perdoo
de medos perdidos

Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 03.06.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info