Сећам се, некада. . .
Νύχτα βροχερή άδειο το χέρι
ψάχνει να σε βρει μα δεν το ξέρει
πού θα σε βρει
Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες τώρα βροχή
μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή
Πέτρωσ’ η φωνή και πώς να κλάψει
που ’φυγες εσύ έχουν ανάψει
χίλιοι καημοί
Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες τώρα βροχή
μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή
Θα ’ρθει το πρωί και θα περάσει
θα με λυπηθεί θα με ξεχάσει
όπως κι εσύ
Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες τώρα βροχή
μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες τώρα σιωπή
Кишна ноћ, рука усамљена
тражи те, али не зна
где да те нађе.
Сећам се, некада си ме волео, а сад пада киша.
Сећам се, некада си ми причао, а сад је тишина.
Глас је занемео и како да заплаче?
Откада си отишао, отворило се
хиљаду рана.
Сећам се, некада си ме волео, а сад пада киша.
Сећам се, некада си ми причао, а сад је тишина.
Јутро ће осванути и проћи ће,
сажалиће се на мене, заборавиће ме,
исто као ти.
Сећам се, некада си ме волео, а сад пада киша.
Сећам се, некада си ми причао, а сад је тишина.
τυχερούλα © 09.10.2012