Die Traurige | ||
Τώρα που τα μάτια σου σωπαίνουν μπαίνουν τα τραγούδια στο συρτάρι κρύβεται στη νύχτα το φεγγάρι και τα τριαντάφυλλα θρηνούν Τώρα που πλαγιάζεις λυπημένη βγαίνει ένα παράπονο στις στράτες πνίγει τους ανύποπτους διαβάτες Και τους κάνει αναίτια να πονούν Τώρα που `χεις γίνει κάποιος στίχος ήχος μακρινός πικρής φλογέρας βάζει τα φτερά του ο αγέρας Και το παραθύρι μου χτυπά Τώρα που η ζωή μας έχει κάνει Φτάνει να μου λες, δεν πάει άλλο πώς απ’ την καρδιά μου να σε βγάλω που ’μαθε από σένα ν’ αγαπά | Jetzt, da deine Augen schweigen kommen die Lieder in die Schublade in der Nacht versteckt sich der Mond und die Rosenstöcke wehklagen Jetzt, da du dich traurig schlafen legst geht eine Beschwerde auf die Straßen sie erschrickt die nichts ahnenden Passanten und führt grundlos dazu, dass sie leiden Jetzt, da du irgendein Text geworden bist unruhig, weit, bitter, brennend schwingt die Luft ihre Flügel und mein Fenster klappert Jetzt, da unser Leben gelaufen ist passiert es , dass du mir sagst, es geht nicht anders wie soll ich dich aus meinem Herzen herausbringen das von dir gelernt hat, dass es liebt | |
lipsia © 09.10.2012 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info