The evenings
Έφυγες και πήγες μακριά,
σύννεφα σκεπάσαν την καρδιά,
σβήσαν απ’ τα χείλη τα τραγούδια,
γύρω μαραθήκαν τα λουλούδια.
Και τα δειλινά
μια φωνή μου ψιθυρίζει
μυστικά
δε θα γυρίσεις πια.
Στους μεγάλους δρόμους περπατώ,
με το βλέμμα μου σ’ αναζητώ,
λες κι αντιλαλούν τα βήματά σου
και ο πόνος με τραβάει κοντά σου.
Και τα δειλινά
μια φωνή μου ψιθυρίζει
μυστικά
δε θα γυρίσεις πια.
Στα κλαδιά σωπαίνουν τα πουλιά,
έρημη η παλιά μας η φωλιά,
φύτρωσε στην πόρτα μας χορτάρι,
απ’ τα χέρια μου σ’ έχουνε πάρει.
Μα τα δειλινά
μια φωνή μου ψιθυρίζει
μυστικά
δε θα γυρίσεις πια.
You left and went far away,
Clouds covered the heart,
The songs extinguished from the lips,
The flowers withered around.
And the evenings
A voice whispers to me
Secretly
(That) you won't come back anymore.
On the great roads I walk,
With my glance I’m searching for you,
As if your steps echo
And the pain drags me near you.
And the evenings
A voice whispers to me
Secretly
(That) you won't come back anymore.
On the braches the birds are silent,
Deserted is our old nest,
Grass grew at our door,
From my hands they have taken you.
But the evenings
A voice whispers to me
Secretly
(That) you won't come back anymore.
angelxirina © 09.10.2012