Una pista di fosforo
Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο
θα σου `φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο
με δώδεκα διαδρόμους
δώδεκα τρόμους
με βύσματα κι εντάσεις φορητές
με πείσματα κι αεροπειρατές
αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση
θα σου `φερνα δισκάκια για ακρόαση
στο λίκνισμα της άμμου
στάλα η καρδιά μου
κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός
και πάνω της ζωής ο αετός
Όνειρα όνειρα
φλόγες μακρινές μου
Του φευγιού μου όνειρα
κι άγνωστες φωνές μου
Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι
σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι
απ’τ’άσπρο σου το χιόνι
δίχως σεντόνι
στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή
κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί
Se il tuo terreno fosse fertile
ti costruirei una pista da ballo fatta di fosforo
con dodici corridoi
dodici terrori
con spine e intensità portatili
con testardaggini e dirottatori
Se il tuo abbraccio fosse un'oasi
ti porterei mini-dischi da ascoltare
alla oscillazione della sabbia
il mio cuore è una goccia,
la mia anima assetata è un esercito
e sopra di essa sta l'aquila della vita
Sogni, sogni
fiamme mie lontane
Sogni della mia fuga
e voci mie ignote
Dormi tu ed io sognerò
come un Dio sereno promanerò
dalla tua neve candida
senza lenzuolo
tra gli artigli del male questa notte
e alla morte spiace infrattarsi.
Chris_firenze © 09.10.2012