Sub streașină
Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
σε μια φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σ’ εκείνο το τοπίο της βροχής.
Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει
κι ας λάμπει η ξενοιασιά της εκδρομής.
Εσύ όπου να πας, σ’ όποιο ταξίδι,
σε λάθος στάση θα κατεβείς.
Χρόνια μετά και κάτω απ’ τη μαρκίζα
σε βρήκα που `ρθες για να μη βραχείς,
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις.
Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα
πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις,
κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου πεις.
Tot ce a rămas acum de la tine
Într-o fotografie de moment
Este ceea ce buzele nu îndrăznesc (să spună)
În acel peisaj de ploaie.
Toate îmi spun că ai plecat deja
Chiar dacă străluceşte lipsa de griji a excursiei.
Tu oriunde te-ai duce, în orice călătorie,
Vei coborî în staţia greşită.
După ani sub streaşină
Te-am găsit venind ca să nu te plouă,
Ochii tăi gri (sunt) ploaia însăşi
Dar nimic, ca de obicei, nu vei spune.
Doar eu întreb fără speranţă
Unde locuieşti, unde dormi şi cum trăieşti,
Iar tu care ştii cât (ştie) furtuna
Nu ai ceva să-mi spui.
angelxirina © 09.10.2012