Tiefe Stille fiel
Έπεφτε βαθιά σιωπή
στο παλιό μας δάσο
"τρέξε να σε πιάσω"
μου χες πρωτοπεί
Και όταν έτριζε η βροχή
στα πεσμένα φύλλα,
πόση ανατριχίλα
μέσα στην ψυχή.
Κίτρινο πικρό κρασί,
κίτρινο φεγγάρι,
φεύγαν οι φαντάροι
έφευγες και συ.
Κι είχες μέσα στην ματιά
ένα σκούρο θάμπος,
ένα σκούρο...σάμπως
να ‘πεφτε η νυχτιά
Κάποια κόκκινη πληγή
που δεν λέει να κλείσει,
το μικρό ξωκλήσι
δίπλα στην πηγή
Και μια κίτρινη σιγή
στο παλιό μας δάσο,
πώς να σε ξεχάσω
που σε πήρε η γη
Tiefe Stille fiel
in unserer alte Wald
"Ren damit ich dich fange"
hast du mir zum ersten mal gesagt
Und wenn der regen knisternde
auf die fallende Blätter,
wie viel Kälte
in der Seele.
Gelb bittere Wein,
Gelben Mond
Verlassen die Soldaten
Verlass auch du.
Und hattest in dein Blick
ein dunkler Glanz,
eine dunkle ...als wäre
die Nacht gefallen.
Irgendeine rote Wunde
die scheint nicht zu schließen,
die kleine Kapelle
in der Nähe der Quelle
Und eine gelben Stille
in unserer alten Wald,
wie kann ich dich vergessen
dass die Erde dich nahm.
Tsofa © 11.10.2012