Cădea o liniște adâncă
Έπεφτε βαθιά σιωπή
στο παλιό μας δάσο
"τρέξε να σε πιάσω"
μου χες πρωτοπεί
Και όταν έτριζε η βροχή
στα πεσμένα φύλλα,
πόση ανατριχίλα
μέσα στην ψυχή.
Κίτρινο πικρό κρασί,
κίτρινο φεγγάρι,
φεύγαν οι φαντάροι
έφευγες και συ.
Κι είχες μέσα στην ματιά
ένα σκούρο θάμπος,
ένα σκούρο...σάμπως
να ‘πεφτε η νυχτιά
Κάποια κόκκινη πληγή
που δεν λέει να κλείσει,
το μικρό ξωκλήσι
δίπλα στην πηγή
Και μια κίτρινη σιγή
στο παλιό μας δάσο,
πώς να σε ξεχάσω
που σε πήρε η γη
Cădea o liniște adâncă
În bătrâna noastră pădure
"Fugi să te prind"
Îmi spusesei prima oară.
Și când foșnea ploaia
Printre frunzele căzute,
Cât fior
În suflet.
Vin galben, amar,
Lună galbenă,
Plecau soldații
Plecai și tu.
Și aveai în privire
O strălucire întunecată,
Întunecată ca și cum
Ar cădea noaptea.
O rană roșie
Care nu vrea să se închidă,
Mica biserică de țară
De lângă izvor
Și o liniște galbenă
În bătrâna noastră pădure,
Cum să te uit
Când te-a luat pământul.
angelxirina © 11.10.2012