Թե աչքերը քո
Κι αν τα μάτια σου δεν κλαίνε
έχουν τρόπο και μου λένε
για τον πόνο που πονούν.
Μ’ ένα βλέμμα λυπημένο
πρωινό συννεφιασμένο
για την άνοιξη ρωτούν.
Με κοιτάζουν μου μιλούν και απορούνε
αχ τα μάτια σου,
για τα όνειρα που κάναμε ρωτούνε
αχ τα μάτια σου.
Μάτια παραπονεμένα
μάτια που `σαστε για μένα
θάλασσες υπομονής,
με κλωστούλες ασημένιες
πλέκω τις κρυφές σας έννοιες
σε τραγούδι της ζωής.
Թե աչքերը քո չարտասվեն,
Այլ ձևերում ինձ կպատմեն
Տանջող ցավից։
Երբ մի տխուր հայացքով,
Առավոտյան՝ ծածկված ամպով,
Հարցնեն հեռու գարնանից։
Նայում են ինձ, խոսում ինձ հետ ու զարմանում
Աչքերը քո,
Կորսված սիրո մասին հարցնում,
Աչքերը քո...
Աչքեր՝ հակված տրտում սպասմամբ,
Ինձ ծովացած համբերությամբ
Սիրած աչքեր։
Արծաթափայլ թելով մանված՝
Սպասումներից ձեր անթեղած
Ես կհյուսեմ կյանքի երգեր։
Vazgen Ghazaryan, Vazgen Ghazaryan © 11.10.2012