După-amiază tristă
Ένα απόγευμα θλιμμένο σε θυμήθηκα,
όσα περάσαμε σκεφτόμουν και λυπήθηκα.
Με την ανάμνησή σου ζω και τυραννιέμαι
μα πίστεψέ με: σ’ αγαπώ, δε σε αρνιέμαι.
Λυπάμαι γιατί δεν μπορώ ν’ αντέξω στο χωρισμό
και κάθε απόγευμα θλιμμένο σε θυμάμαι.
Με παίρνουνε τα δάκρυα, οι καημοί και τα παράπονα
και νιώθω τη ζωή μου να τελειώνει.*
Κάθε απόγευμα που έρχεται και φεύγει
μου παίρνει λίγο λίγο τη ζωη,
τους χτύπους της καρδιάς μου λιγοστεύει
και αισθάνομαι πως πια δεν ζω πολύ.**
*Βελής:
Λυπάμαι γιατί δεν μπορώ ν’ αντέξω στο χωρισμό
και κάθε απόγευμα θλιμμένο με σκοτώνει.
Με παίρνουν τα παράπονα και έρχονται βράδια άπονα
που νιώθω τη ζωή μου να τελειώνει.
**Βελής:
και αισθάνομαι να σβήνει η ψυχή.
Într-o după-amiază tristă mi-am amintit de tine,
Mă gândeam la toate lucrurile prin care am trecut şi m-am întristat.
Trăiesc cu amintirea ta şi sufăr
Dar crede-mă: te iubesc, nu te reneg.
Îmi pare rău că nu pot să suport despărţirea
Şi în fiecare după-amiază tristă îmi amintesc de tine.
Mă apucă plânsul, suferinţele şi nemulţumirile
Şi îmi simt viaţa terminându-se.*
Fiecare după-amiază care vine şi pleacă
Îmi ia puţin câte puţin viaţa,
Îmi diminuează bătăile inimii
Şi simt că nu mai trăiesc mult.**
*[Velis:]
Îmi pare rău că nu pot să suport despărţirea
Şi fiecare după-amiază tristă mă omoară.
Mă apucă nemulţumirile şi vin seri crude
În care îmi simt viaţa terminându-se.
**[Velis:]
Şi simt sufletul stingându-se.
angelxirina © 11.10.2012