Tužno popodne
Ένα απόγευμα θλιμμένο σε θυμήθηκα,
όσα περάσαμε σκεφτόμουν και λυπήθηκα.
Με την ανάμνησή σου ζω και τυραννιέμαι
μα πίστεψέ με: σ’ αγαπώ, δε σε αρνιέμαι.
Λυπάμαι γιατί δεν μπορώ ν’ αντέξω στο χωρισμό
και κάθε απόγευμα θλιμμένο σε θυμάμαι.
Με παίρνουνε τα δάκρυα, οι καημοί και τα παράπονα
και νιώθω τη ζωή μου να τελειώνει.*
Κάθε απόγευμα που έρχεται και φεύγει
μου παίρνει λίγο λίγο τη ζωη,
τους χτύπους της καρδιάς μου λιγοστεύει
και αισθάνομαι πως πια δεν ζω πολύ.**
*Βελής:
Λυπάμαι γιατί δεν μπορώ ν’ αντέξω στο χωρισμό
και κάθε απόγευμα θλιμμένο με σκοτώνει.
Με παίρνουν τα παράπονα και έρχονται βράδια άπονα
που νιώθω τη ζωή μου να τελειώνει.
**Βελής:
και αισθάνομαι να σβήνει η ψυχή.
Setio sam te se jednog tužnog popodneva
Sećao sam se onoga što smo prošli i tugovao sam
Živim sa sećanjem na tebe i mučim sebe
Ali, veruj mi: volim te, ne odbijam te
Žao mi je što ne mogu da podnesem raskid
I svakog tužnog popodneva te se sećam
Hvataju me suze, čežnje i muke
I osećam da se moj život završava*
Svako popodne koje dolazi i odlazi
Malo pomalo mi oduzima život
Slabi udarce mog srca
I osećam da ne više ne živim mnogo***
*(Velis):
Žao mi je što ne mogu da podnesem raskid
I svako tužno popodne me ubija
Hvataju me muke i dolaze okrutne noći
Kada osećam da se moj život završava
**(Velis:)
I osećam da se gasi duša.
anchee89 © 11.10.2012