Tužno popodne

Ένα απόγευμα θλιμμένο σε θυμήθηκα,
όσα περάσαμε σκεφτόμουν και λυπήθηκα.
Με την ανάμνησή σου ζω και τυραννιέμαι
μα πίστεψέ με: σ’ αγαπώ, δε σε αρνιέμαι.

Λυπάμαι γιατί δεν μπορώ ν’ αντέξω στο χωρισμό
και κάθε απόγευμα θλιμμένο σε θυμάμαι.
Με παίρνουνε τα δάκρυα, οι καημοί και τα παράπονα
και νιώθω τη ζωή μου να τελειώνει.*

Κάθε απόγευμα που έρχεται και φεύγει
μου παίρνει λίγο λίγο τη ζωη,
τους χτύπους της καρδιάς μου λιγοστεύει
και αισθάνομαι πως πια δεν ζω πολύ.**

*Βελής:
Λυπάμαι γιατί δεν μπορώ ν’ αντέξω στο χωρισμό
και κάθε απόγευμα θλιμμένο με σκοτώνει.
Με παίρνουν τα παράπονα και έρχονται βράδια άπονα
που νιώθω τη ζωή μου να τελειώνει.

**Βελής:
και αισθάνομαι να σβήνει η ψυχή.


Setio sam te se jednog tužnog popodneva
Sećao sam se onoga što smo prošli i tugovao sam
Živim sa sećanjem na tebe i mučim sebe
Ali, veruj mi: volim te, ne odbijam te

Žao mi je što ne mogu da podnesem raskid
I svakog tužnog popodneva te se sećam
Hvataju me suze, čežnje i muke
I osećam da se moj život završava*

Svako popodne koje dolazi i odlazi
Malo pomalo mi oduzima život
Slabi udarce mog srca
I osećam da ne više ne živim mnogo***

*(Velis):
Žao mi je što ne mogu da podnesem raskid
I svako tužno popodne me ubija
Hvataju me muke i dolaze okrutne noći
Kada osećam da se moj život završava

**(Velis:)
I osećam da se gasi duša.

anchee89 © 11.10.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info