The letter
Το γράμμα σου πήρα, σου στέλνω δυο λόγια μητέρα.
Αν βρω ευκαιρία θα ’ρθω να σε δω κάποια μέρα.
Νοστάλγησα λίγο, με πνίγει και τούτη η πόλη.
Οι άνθρωποι μόνοι κι εγώ μοναχή, πάντα μόνη.
Χιλιάδες ο κόσμος, δεν έχεις με ποιον να μιλήσεις.
Στερνή συντροφιά μου δυο τρεις παιδικές αναμνήσεις.
Το χαμόγελό μου κοιτάζω στη φωτογραφία,
αυτό δεν μπορεί να το σβήσει καμιά πολιτεία.
Μου λες να σου γράψω γιατί τελευταία σωπαίνω
κι εγώ που ακόμα δεν ξέρω αν ζω ή αν πεθαίνω
στους δρόμους γυρίζω και ψάχνω για τον εαυτό μου.
Κανείς δε με βρήκε ακόμα και στο όνειρό μου.
Ρεκλάμες, πορείες, χαφιέδες, πανό, διαδηλώσεις.
Εμπόροι ρουφιάνοι πουλάνε ελπίδες με δόσεις.
Κι εσύ με ρωτάς αν αντάμωσα την ευτυχία.
Γραμμένη στον τοίχο την είδα σε μια συνοικία.
I took your letter, I send you two words, mummy
If I find a chance I'll come to see you one day
I was a little homesick, this city stifles me as well
People are alone and I'm lonely, always alone.
Thousands (has) the world, you haven't got someone to talk to
My last company are two or three childish memories
I look at my smile on the photo
No state can vanish this.
You told me to write you because I hold my tongue lately
And I still don't know if I'm alive or dead
I go around the streets and I'm looking for myself
Even nobody found me in my dream.
Advertisements, marches, stool pigeons, banners, demonstrations
Pimp dealers sell hopes in instalments
And you ask me if I met happiness,
Written on the wall I saw it in a quarter.
CMS © 01.03.2006