The kids in the square
Πιάνω να ζωγραφίσω
τα παιδιά μες στην πλατεία
σα να `ταν όπως πρώτα
κι όπως θά `θελα
Mα όλα αλλάζουν
και το χέρι μου αρπάζουν
αλλάξανε τα χρώματα
τα λόγια και τα στόματα.
Tα μάτια μείναν ίδια
στα φώτα στα παιχνίδια.
Kάνω να ζωγραφίσω το φεγγάρι που γυρίζει
ζεστό και σκονισμένο από ταξίδι μακρινό
τα μάτια μου θολώνουν, κι ο αέρας π’ αρμενίζει
μου λέει τραγούδι ξένο, τραγούδι αλλοπαρμένο.
Aμα δεν είναι όπως τα θες
δεν έχεις λόγους κι αφορμές,
δεν κάνεις βήμα.
Oσα κοστίζουν μια δραχμή
γι’ άλλους κοστίζουν μια ζωή.
Δεν είναι κρίμα; Δεν είναι κρίμα;
Kάνω ν’ αποφασίσω σκαλοπάτι να πατήσω
θολές και σκονισμένες μνήμες μου ζωντανές.
θεριά μου διψασμένα με κορμιά παραδεισένια
το δρόμο σας κοιτάζω ξυπνάω κι ανατριχιάζω.
Aμα δεν είναι όπως τα θες
δεν έχεις λόγους κι αφορμές,
δεν κάνεις βήμα.
Oσα κοστίζουν μια δραχμή
γι’ άλλους κοστίζουν μια ζωή.
Δεν είναι κρίμα; Δεν είναι κρίμα;
I'm setting out to paint
the kids in the square
like if they were like they were before
and like I'd like them to be
but everything is changing,
they grab my hand,
the colours changed,
the words and the mouths
the eyes have remained the same,
in the lights, in the games
I'm setting out to paint the moon coming back
warm and dusty from a far journey
my eyes grow dim and the wind blows me loose
telling me a strange song, a song from somewhere else
When things are not as you want them
you have no reasons, no pretexts
you take no step
All those things that cost one drachma
for others cost a lifetime
isn't it a pity? isn't it a pity?
I set out to make up my mind, to step onto the stairs
dim and dusty, my living memories
my thirsting monsters with paradise bodies
I look at your way, wake up and shudder
When things are not as you want them
you have no reasons, no pretexts
you take no step
All those things that cost one drachma
for others cost a lifetime
isn't it a pity? isn't it a pity?
Geeske © 01.03.2006