Гледај ме
Κοίτα μικραίνω παντού χωράω
δε σου ανήκω, δε σου χρωστάω.
Κοίτα με σβήνω με ευκολία
στον μαύρο τοίχο, σαν κιμωλία.
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
στα πιο κρυφά μου μυστικά σπάω στα δύο
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
και δεν αισθάνομαι ζέστη ή κρύο
Κοίτα γλιστράω μακριά απ’ όλους
σαν το νεράκι στους υπονόμους
Κοίτα αλλάζω, αλλάζω χρώμα
γίνομαι αέρας, φωτιά και χώμα.
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
στα πιο κρυφά μου μυστικά σπάω στα δύο
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
και δεν αισθάνομαι ζέστη ή κρύο
Κοίτα πως πέφτω και την γλιτώνω
έγινα πέτρα, δε νιώθω πόνο.
Κοίτα ανεβαίνω έγινα αστέρι
που τ’ όνομά του κανείς δεν ξέρει.
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
στα πιο κρυφά μου μυστικά σπάω στα δύο
Κοίτα με χάνομαι, χάνομαι ξανά
και δεν αισθάνομαι ζέστη ή κρύο.
Гледсај, смањила сам се, стајем свуда,
не припадам ти, нисам ти дужна.
Гледај ме, нестајем лако,
као креда на црном зиду.
Гледај ме, нестајем, нестајем поново,
у својим најскривенијим тајнама делим се на пола.
Гледај ме, нестајем, нестајем поново
и не осећам врућину ни хладноћу.
Гледај, клизим далеко од свих,
као вода под земљу.
Гледај, мењам боју,
постајем ваздух, ватра и земља.
Гледај ме, нестајем, нестајем поново,
у својим најскривенијим тајнама делим се на пола.
Гледај ме, нестајем, нестајем поново
и не осећам врућину ни хладноћу.
Гледај како падам и спасавам се,
постала сам стена, не осећам бол.
Гледај, пењем се, постала сам звезда,
којој име нико не зна.
Гледај ме, нестајем, нестајем поново,
у својим најскривенијим тајнама делим се на пола.
Гледај ме, нестајем, нестајем поново
и не осећам врућину ни хладноћу.
τυχερούλα © 11.10.2012