Cien vidas
Το ψέμα έγινε αλήθεια
Κι ο εφιάλτης φτηνή πραγματικότητα
Οι διαφωνίες μας συνήθεια
Κι όλα τα βράδια μας μονότονα κι αφόρητα
Χέρι με χέρι ήταν πρώτα
Και οι σκιές μας φωτιά μέσα στη νύχτα
Τώρα σαν σβήνουνε τα φώτα
Πλάτη με πλάτη και μια σκέτη καληνύχτα
Μα ας μη μετράμε όλα αυτά που μας χωρίζουν
Σε μια ζωή που τη φιλήσαμε στο στόμα
Τώρα πονάνε όλα όσα μας ενώνουν
Και δεν ξοφλάμε για εκατό ζωές ακόμα
Ήταν τα μάτια σου ελιξίριο
Για τις αθώες μικρές σου επιθυμίες
Τώρα το βλέμμα σου μυστήριο
Που μ’ οδηγεί μόνο σε φόβους κι αγωνίες
Τότε ζητούσα το φεγγάρι
Να μην αφήσει να ξυπνήσει η άλλη μέρα
Μα να το φως μας βρίσκει πάλι
Πλάτη με πλάτη και μια σκέτη καλημέρα
La mentira se convirtió en verdad
Y la pesadilla, realidad barata
Nuestros desacuerdos una costumbre
Y todas nuestras noches monótonas e insoportables
De la mano íbamos al principio
Y nuestras sombras, luz en la noche
Ahora al apagar la luz
De espaldas y un simple 'buenas noches'
Pero aun sin tener en cuenta todo lo que nos divide
En una vida a la que besamos en la boca,
Ahora duele todo lo que nos une
Y no terminamos del todo aún, después de cien vidas
Eran tus ojos un elixir
Por tus inocentes y pequeños deseos
Ahora tu mirada, misterio
Que me conduce sólo a miedos y agonías
Entonces pedía a la luna
Que no dejara despertar el día siguiente
Pero que la luz nos encontrara de nuevo
Espalda con espalda y un simple 'buenos días'
cordobés © 12.10.2012